Jenga

Zorgvuldig opgebouwd. Dat hoop ik toch. Straatfeest, niemand kijkt maar ik leg een blokje bij. Elke keer opnieuw. Voor mezelf maar ook voor mijn omgeving. Ik roep niet luid: "KIJK IK HEB EEN BLOK BIJGELEGD".  Dat doe ik niet. Ik doe het stilletjes. In de hoop dat ooit iemand die toren zal opmerken. 

Vermoedelijk niet de beste tactiek. Sommige roepers kregen al voor twee gestapelde blokken applaus. Drie keer zelfs. Hij bleef roepen. 

Anderen begonnen nog voor ze begonnen te zeuren. 

Maar de wind waait 

en hij heeft meer blokken 

en ik sta in de zon 

en mijn neus is te lang 

en mijn oren staan scheef.

Zij kregen schouderklopjes bij elke blok die ze legden. 

Goed gedaan

omai zeg

en het waait nochtans hard hé

gij zult nogal een kenner zijn

gelijk dat jij in de zon kan bouwen, zo kan niemand dat

zie je wel dat je neus niet in de weg zit om blokjes te leggen

gij zijt ne krak.

De bevelhebbers die lieten anderen bouwen en kregen de pluimen.

Ze tikten na uren bouwwerk van anderen op de schouder.

Best een schouder van een babbelaar. Een niet zo opmerkzaam babbelaar.

"Kijk eens wat ik gemaakt heb." zegt hij dan stil en beleefd.

Ik blijf blokjes leggen. Niet bepaald opvallend snel, opvallend recht of opvallend hoog.

Maar wel zorgvuldig opgebouwd. Hoop ik.

Nu heb ik het gevoel dat er twee opties zijn.

1 Het wordt avond en iemand steekt die blokken in een zak. Zonder op te merken dat er een toren is gebouwd. "Komaan jongens, het is al laat!"

2 Ik trek de verkeerde blokken eruit en ik kan opnieuw beginnen.