Bakermat

Ik trap me de brug over. De wind werkt met me mee.
De Schelde ruikt naar zee. Of toch de dokken erom rond.
Ik profiteer van mijn hoogte en kijk.

Kranen duiken als pelikanen met een grote bek uit de grond.
De boten dobberen. De zon schittert op het recht afgelijnde water.
De stad die door zovelen lelijk wordt gevonden wordt met mijn ogen verslonden.

In de verte staat het station op mij te wachten.
Ik zie haar al staan, halverwege mijn route.
Ze groet me. Ik lach haar tegemoet.

Skaters ontwijken me. Ik ontwijk hen.
Zo komen we er.
Het groen omarmt me, heel even.
Zo gaat dat in een stad.

De geur van frieten dwaalt door de straten.
Niet zomaar frieten. Die van een kustdorp, een beetje ranzig en goed zout.
De geur van Turks brood wat verderop.

Trammen, verkopers, auto's, kinderen en fietsers weven zich door elkaar.
Ik ben een van hen. Ik ben hier graag.