Ik zou soms meer willen. Gelukkig ben ik wel, dat is het niet. Ik zou gewoon soms meer willen. Zo gaat dat met een mens. Wat meer geld zou bijvoorbeeld niet slecht zijn.
Dan kon ik net zoals mijn vrienden trouwen,
een huis kopen of bouwen
en reizen naar verre landen
met blauw water en parelwitte stranden.
De combinatie van dat alles is echter zoals een rijmend gedicht. Mooi maar zo on-echt. Weinig mensen kunnen dat allemaal tegelijk, beweer ik tegen mezelf. Dus kiezen we wel gewoon, de belangrijkste droom van het moment. Toch zou ik soms meer willen, een andere job bijvoorbeeld. Een grote kleerkast. Een slaapkamermuur zonder vocht. Een wedstrijd winnen. Een kuisvrouw. Een cursus op een dag dat ik kan. Een leraar des levens. Een beslisser. Een piekeraaropruimer...
Je ziet, ik heb nog keuzes genoeg. Voorlopig koos ik voor een andere job door al een jaar te solliciteren. Ik koos ook voor een wedstrijd winnen door twee keer de moed bijeen te schrapen en een inzending te doen. Ik koos voor reizen door te sparen, elke maand een beetje. Ik koos toch al af en toe wat wil zeggen dat ik ook koos voor een beslisser. De piekeraar weet dat hij gerust in winterslaap mag gaan. Het is er weer voor en met piekeren kom je geen stap verder.
Ik zou soms meer willen. Wie niet? Ik heb misschien wel enkele dromen van anderen? Een zalig lief, een bos bloemen van mijn oudjes, leuk bezoek op zondagmiddag, een cursus "beton waterpas leggen" van mijn broers en een dagje vrij in't verschiet.
Ik zou misschien wel meer willen maar ik heb al liefde en dat kan je niet kopen. Dat is onbetaalbaar zeggen ze. Dus alles wat ik wil is te betalen. Niet nu maar op een dag. Misschien heb ik wel alles wat ik wil. Of toch bijna.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten