Alleen ik, zonder wolken.

Taart eten en muziek op.
Alles is top.

Opruimen hier en daar.
Ook in men hoofd maak ik het klaar.

Beetje schrijven.
Beetje luiewijven.
Prakken.
In de zetel zakken.

Wolken beginnen weg te drijven.
We gaan het geluk erin wrijven.

Geen reclame.
Met een knappe dame.
Geen facebook.
Geen om-ter-beste-look.

Geen wedijver aan succes.
Vandaag skip ik die les.

Taart en muziek.
Ja deze avond is uniek.

In al zijn gewoonigheid.
En het vermijd.

De zon is in zicht.
Ik heb mij er naar gericht.

Jij

Je vouwen moeten juist zitten.
Alles heeft een plaats.
Een vaste plaats.
Geen chaos, geen wanorde.
Niet zoals mijn warrig bestaan.
Puzzelstukjes passen.
Maar eerst de kader.

Je speelt met woorden.
Bijna helemaal niet grappig.
En daarom grappig.
Zo slecht zijn ze.
Zo goed zijn ze.

Verrassend.
Onuitputtelijk.
Wek je mij.
Bewondering.
Lijkt oneindig.

Ik denk te vaak.
Aan jou.

Hoe je bij mij blijven moet.
Mag.
Niets moet.

Ik hoop.
Elke dag.
Dat je dat.

Heel graag wil.