Sanne, schrijf!

Ik doe het graag, ontzettend graag.

In mijn schriftjes hier en daar of nog liever in schetsboekjes, 

die schrijven steviger maar ook zachter.

Nooit in één boekje, altijd in verschillende.

Of digitaal, daar schrijft elk document even hard. Een mapje vol met schrijfsels heb ik wel.

Dat is ook meteen mijn mapje vol met dromen. Die ik nooit uit laat komen. 

Dat is zoals een zakje vol met plantenzaadjes in een donkere kast laten liggen.

't Is een kwestie van ze een kans te geven, te planten en af en toe wat water te gieten.

Maar dat doe ik niet. Al mijn beginnen van boeken, beginnen van toneelstukken en beginnen van gedichtenbundels die liggen uit het licht.

Ik zou beter moeten weten maar het lijkt alsof mijn dromen geen waterkerszaadjes zijn maar kokosnoten.

Je kan ze wel in de grond steken, er tegen praten en liefde geven maar de kans dat er ooit een palmboom uit zal groeien is klein. De kans dat hij kapot vriest is groot.

En toch geloof ik vandaag in het onmogelijke.

Dat iemand mijn teksten graag zou kunnen lezen.

Ik maakte een blog.

Nu nog durven delen.