De ochtend was perfect.
Ik kreeg een kus, een echte.
Het spiegelbeeld stond me aan.
Meer nog.
Ik vond zelfs dat ik er goed uit zag.
Ik heb ook nieuwe kleren.
én nieuwe schoenen.
Dat doet wel wat.
Ik rij de straat in.
Een auto laat me door.
Hoe goed kan het leven zijn?
Het juiste nummer op de radio.
Een koude die me wakker schudt vlak voor ik instap.
Zonlicht dat me de schoonheid van bladeren doet inzien.
Ik laat een fietser oversteken.
Ook dat maakt me gelukkig.
Ik bedenk dat ik het leven dankbaar ben.
Voor deze dagen.
En dan.
Voor ik het weet.
Binnengeslopen.
Omarmt door.
Een zekere somberheid.
Het prachtige begin ten spijt.
Maar als het zo keren kan.
Dan keer ik het toch gewoon terug?
