Voor de toonbank. Weer hetzelfde verhaal.
Voor mij wordt er vlot besteld. Zonder omhaal wordt er besloten.
Die kan dat. Die kan wat. Ik denk verder.
Een vergelijkende studie. Een afweging. Een onderzoek.
Ik probeer met mijn ogen verder te kijken dan ik kan.
De geur verteld nog niets, de smaak is gissen.
Het is aan mij. Ik weet het niet. Ik weet het nooit.
Ik bestel maar. Wat ik al ken. Meestal toch.
En twijfel nog steeds.
Of ik niets anders had moeten nemen, misschien.
Ik stond niet in een frituur vandaag maar al bij al was het hetzelfde.
Weten wat je graag doet is een ding. Maar kiezen is een ander.
Kunnen is weer iets anders. Daar twijfel ik wel eens aan.
Er is geen sollicitatiebrief geschreven. Geen bedrijf opgestart. Geen boek gepubliceerd.
Er is geen tijdschrift gecontacteerd of ik eindelijk hun column inpalmen mag.
Ik kan me nog inschrijven voor een cursus.
Of een ticket boeken naar een ver land, voor een maand of vier.
Dat weet ik allemaal. Dat wordt me getoond.
Maar ik kan niet kiezen.
Ik zal het toch eens moeten leren.
Of ik eet heel men leven lang.
Koude frieten met curryworst.
